Atatürk, doğa âşığıydı.
Vatanın ağaçsız ve boş toprakları, ona ıstırap verirdi. Ankara’daki Orman
Çiftliği’ni boş topraktan orman hâline getirdi. Ağaçların dikilişini, büyüyüşünü
adım adım takip etti. Akköprü’den çiftliğe giden yolun etrafındaki boş
topraklar yemişlik olmuştu. Bir gün bu yemişlikten geçerken birdenbire şoförüne:
— Dur! dedi. (1)
Arabadan inerek
orada bulunanlara:
— Burada bir iğde
ağacı vardı, ne oldu, diye sordu.
Kimse iğde ağacına
ne olduğunu bilmiyordu. Atatürk’ün keyfi kaçmıştı. Çünkü, çiftliğin çorak
günlerinin yeşil hatırası sökülüp atılmıştı. Yol boyunca hep iğde ağacını aradı:
— İğde çelimsiz
bir ağaçtı. Fakat yaşıyordu. Baharda güzel kokular veriyordu, diye sızlandı.
Falih
Rıfkı ATAY
Babanız
Atatürk
(Düzenlenmiştir.)
0 yorum:
Yorum Gönder