Bu sabah canım çok sıkılıyordu. Çünkü arkadaşım Cenk, istemeyerek de olsa oyuncağımı kırmıştı. Ben de ona çok kızmış ve küsmüştüm. Bunu anlayan Gülannem beni parka götürdü.
Kaydıraktan kayarken karşımdaki çınar fidanını görünce hayret ettim. Evet bahar gelince bazı bitkiler ve ağaçlar çiçek açardı. Çınarın çiçek açtığını ilk defa görüyordum.
Kaydıraktan inip onun yanına koştum.
– Hayırdır çınar kardeş! Siz ne zamandan beri çiçek açıyorsunuz? dedim.
Çınar yapraklarıyla gülümserken başka bir ses duydum. Hayretim iyice artmıştı.
– Merhaba Ceren. Ben sarmaşık, dedi ince ve kibar bir ses. Gördüğün pembe çiçekler benim çınar kardeşe hediyemdir.
–Yoksa çınarın yaş gününü mü kutluyorsunuz, dedim.
Çınar kahkahayla gülerken sarmaşık devam etti:
– Hayır Cerenciğim! Bu benim çınar kardeşe teşekkür hediyemdir.
– Niçin teşekkür ediyorsun, dedim.
– Eğer çınar elimden tutup beni kaldırmasaydı, insanların ayakları altında ezilip giderdim. Ben çınara bir hayat borçluyum. Başka şekilde teşekkür edemediğim için onu çiçeklerimle süslüyorum, dedi heyecanla.
– Ona iyice sarılmışsın, bunun sebebi nedir, diye sordum.
Derin bir nefes aldıktan sonra:
– Arkadaşlar birbirinden hiç ayrılmamalı. Eğer basit sebeplerden araları açılırsa o boşluktan içeriye öfke ve nefret girer, dedi.
Çınar ve sarmaşık kardeşlere teşekkür ederek Gülannemin yanına koştum.
– Hemen eve gidelim Gülanne, dedim.
Gülannem şaşkınlıkla:
– Parkta oynamaktan ne çabuk bıktın Cerenciğim, dedi.
Ben de utanarak:
– Hemen eve gidip Cenk’e telefon edeceğim. Ondan özür dilemem gerek, dedim.
Gülannemle el ele tutup eve doğru yürüdük. Cenk’le eskisi gibi arkadaşlığımız devam etti. Hoşgörülü davranınca yeni arkadaşlarım da oldu. Bu duruma Balannem de çok sevindi.
Kaydıraktan inip onun yanına koştum.
– Hayırdır çınar kardeş! Siz ne zamandan beri çiçek açıyorsunuz? dedim.
Çınar yapraklarıyla gülümserken başka bir ses duydum. Hayretim iyice artmıştı.
– Merhaba Ceren. Ben sarmaşık, dedi ince ve kibar bir ses. Gördüğün pembe çiçekler benim çınar kardeşe hediyemdir.
–Yoksa çınarın yaş gününü mü kutluyorsunuz, dedim.
Çınar kahkahayla gülerken sarmaşık devam etti:
– Hayır Cerenciğim! Bu benim çınar kardeşe teşekkür hediyemdir.
– Niçin teşekkür ediyorsun, dedim.
– Eğer çınar elimden tutup beni kaldırmasaydı, insanların ayakları altında ezilip giderdim. Ben çınara bir hayat borçluyum. Başka şekilde teşekkür edemediğim için onu çiçeklerimle süslüyorum, dedi heyecanla.
– Ona iyice sarılmışsın, bunun sebebi nedir, diye sordum.
Derin bir nefes aldıktan sonra:
– Arkadaşlar birbirinden hiç ayrılmamalı. Eğer basit sebeplerden araları açılırsa o boşluktan içeriye öfke ve nefret girer, dedi.
Çınar ve sarmaşık kardeşlere teşekkür ederek Gülannemin yanına koştum.
– Hemen eve gidelim Gülanne, dedim.
Gülannem şaşkınlıkla:
– Parkta oynamaktan ne çabuk bıktın Cerenciğim, dedi.
Ben de utanarak:
– Hemen eve gidip Cenk’e telefon edeceğim. Ondan özür dilemem gerek, dedim.
Gülannemle el ele tutup eve doğru yürüdük. Cenk’le eskisi gibi arkadaşlığımız devam etti. Hoşgörülü davranınca yeni arkadaşlarım da oldu. Bu duruma Balannem de çok sevindi.
Yaz gelince sarmaşığı ziyaret edip tohumlarını topladım. Bahar mevsiminde onları bahçemizdeki çınarın yanına ektim. Sarmaşıklar büyüyüp çınara sarıldı. Ben de çiçekli çınarı gördükçe hiç ayrılmamak üzere arkadaşlarıma sarıldım.
Tüm 5. Sınıf Dinleme Metinlerine Ulaşmak İçin Tıklayınız
Bestami YAZGAN
Tüm 5. Sınıf Etkinlikleri İçin Tıklayınız
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder