Sözlü Edebiyat
Sözlü
Edebiyat, Türklerin henüz yazıyı kullanmadıkları dönemdeki edebiyattır.
Bu dönem edebiyatı sözlü olarak üretilmiş ve kulaktan kulağa yayılarak
varlığını sürdürmüştür. Bu dönemde edebiyatımızı Şamanizm, Maniheizm,
Budizm gibi dinler etkilemiştir.
İslamiyet öncesi Türk
edebiyatı, M.Ö. 4000′li 3000′li yıllardan başlayarak Türklerin
İslamiyeti kabul ettiği XI. yüzyıl ortalarına kadar sürer. Bu uzun
dönemin KökTürkler’e ait yazılı anıtların ortaya konduğu M.S. VI.
yüzyıla kadar olan bölümü sözlü edebiyat dönemi olarak adlandırılır.
Bilindiği
gibi söz yazıdan öncedir. Böyle olunca da yazılı edebiyat ürünlerinden
önce, sözlü edebiyat ürünlerinin oluştuğu ortadadır. Bütün ulusların
edebiyatında olduğu gibi Türklerin edebiyatında da sözlü edebiyatın
doğuşu dinsel temellere dayanır. Sözlü edebiyat ürünleri, daha yazının
bulunmadığı dönemlerde, dinsel törenlerde üretilmeye başlanmış, kuşaktan
kuşağa aktarılarak yaşatılmıştır.
Edebiyat türleri
içinde ilk doğan tür olan şiir, sözlü edebiyatın anlatımında önemli bir
rol oynar. İslamiyet öncesi Türk edebiyatında da şiirin önemli bir yeri
vardır.
Sözlü Edebiyat Döneminin Özellikleri
1. “Kopuz” adı verilen sazla dile getirilmiştir.
2. Ölçü olarak ulusal ölçümüz olan “hece ölçüsü” kullanılmıştır.
3. Nazım birimi “dörtlük“tür.
4. Dönemine göre arı bir dili vardır.
5. Dizelere genel olarak yarım uyak hakimdir.
6. Daha çok doğa,aşk ve ölüm konuları işlenmiştir.
7. Bu döneme yönelik elimizdeki en eski kaynak Kaşgarlı Mahmut’un “Divan-ı Lügat-it Türk” adlı eseridir.
Dönemin
Ürünleri
1. Koşuk: Sığır denilen sürek avlarında söylenen şirlerdir.Konusu daha çok doğa,aşk,şavaş ve yiğitliktir.Bu tür daha sonra halk edebiyatında koşma adıyla anılmıştır.
2. Sav: Dönemin özlü sözleridir.Bugünkü atasözlerinin ilk biçimi niteliğindedir.
3. Sagu: “Yuğ” adı verilen ölüm törenlerinde ölen kişinin erdemlerini ve onun ölümünden duyulan hüznü dile getiren şiirlerdir.
4. Destan: Toplumu derinden etkileyen olaylar sonucunda halk arasında kendiliğinden oluşan uzun nazım türüdür.
1. Koşuk: Sığır denilen sürek avlarında söylenen şirlerdir.Konusu daha çok doğa,aşk,şavaş ve yiğitliktir.Bu tür daha sonra halk edebiyatında koşma adıyla anılmıştır.
2. Sav: Dönemin özlü sözleridir.Bugünkü atasözlerinin ilk biçimi niteliğindedir.
3. Sagu: “Yuğ” adı verilen ölüm törenlerinde ölen kişinin erdemlerini ve onun ölümünden duyulan hüznü dile getiren şiirlerdir.
4. Destan: Toplumu derinden etkileyen olaylar sonucunda halk arasında kendiliğinden oluşan uzun nazım türüdür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder