Hakkımdan Fazlasını Yersem Namerdim

Vaktiyle bir köyün hayvanlarına kurt dadanmış. Hemen her gün birkaç hayvanı parçalıyor, öldürüyormuş.

Köylüler durumu enine boyuna müzakere etmek için kurdu köy odasına çağırmışlar.

- Ben, demiş kurt, sizin hayvanlarınızı keyfimden parçalamıyorum ki. Açlıktan yapıyorum bunu.

Köylüler sormuşlar:

- Peki ama günde birkaç hayvan öldürüyorsun, insaf ve mürüvvete ne oldu?

- Canım, elimde terazim yok ki. Göz kararı öldürüp yiyorum işte.

Buna ne cevap verilebilir? Köylüler düşünmüşler, taşınmışlar ve nihayet kurdu haklı bulmuşlar.

- Sana, demişler, günde bir buçuk okka et vermeyi kararlaştırdık. Bundan böyle geçimin boynumuzun borcudur. Her gün gel, rızkını ara.

Kurt memnun ayrılmış köyden. Ertesi gün köylüler, denildiği gibi bir buçuk okka eti iletmişler kurda. Köyün hane sırasıyla kurdun sofrasını ayağına götürmeye başlamışlar. Kurt da asla sözünden çıkmıyor, hayvanlara saldırmıyor, efendice hareket ediyor, hatta köylülere saygı bile duyuyormuş.

Gel zaman git zaman, iş tavsamış. Kurdun lokmaları önce azalmış, sonra aksamış, hatta günlerce ona et götüren olmamış. Nihayet bir gece o da köye inip bir eşek ile sıpasını yiyivermiş.

Köylüler gene çağırmışlar kurdu köy odasına.

- Kavlimiz böyle miydi ya, demişler. Akşam yine bir eşek ile sıpasını götürmüşsün. Kurt cevap vermiş:

- Bu hususta bende hiç günah bulamazsınız. Az kaldı açlıktan tahtalı köyü boylayayazdım. Baktım et getiren yok. Bari ben de gidip kendim alayım, dedim ve eşekle sıpayı yedim. Terazim olmadığı için eşeği bir, sıpayı da yarım okka gözettim. Hakkımdan fazlasını yemiş değilim.

Doğru söze ne denir! Köylüler gık diyememişler.

İmdi zorbalara fırsat verildi mi olacağı budur. Artık haksızlığın büyüklüğüne bakılmaz, kendilerini haklı gösterecek delillere bakılır. Varın gerisini siz tasavvur ediniz.

*İskender Pala'nın "Kahve Molası" adlı kitabından alınmıştır.

Benzer Yazılar